کمی با پسرم

این روزها دوست دارم فقط برای تو باشم. هر لحظه هر نفس...

حتی وقتی سرکارم دلتنگی عجیبی دارم که قبلا تجربه نکرده بودم. صدای خنده های شیرین و برق چشمانت حتی یک لحظه هم از جلوی چشمم دور نمیشه. هر روز یه لیست بلند بالا از کارهایی که میتونیم با هم انجام بدیم مینویسم برای کمی وقت بیشتر با هم، برای کمی تجربه شیرین لحظه های شاد و بی دغدغه کودکی. حتی وقتی بدخلقی و به قول خودت همش ناراحتی، وقتی تحمل یه لحظه صدای بلند من رو هم نداری و تا دل منو بدست نیاری آروم نمیگیری، حتی وقتی با بابا مثل دو تا بچه همسن و سال تو سر و کله هم میزنین و دعوا میکنین و لجبازی. و حتی وقتی فرصت انجام یکی از موارد اون لیست رو ندارم.

این روزها حتی یادم میره گپ و گفتی با تو دلی مامان داشته باشم. میترسم تو بشنوی. میترسم وقت کم بیارم و از با تو بودن یک لحظه اش کم بشه. میترسم وقتی عزیز دل 2 اومد و همه چیزو از این رو به اون رو کرد یادت نمونده باشه که چقدر با هم شاد بودیم و خندیدیم. میترسم ازم دور بشی و شبها که بجز در کنار خودم راحت خوابت نمیبره حتی دیگه سراغی ازم نگیری. میترسم یوقت ازم دلگیر بشی. میترسم فکر کنی به اینکه محبت من به تو بعد از بدنیا اومدن داداش کوچولت نصف شده و بدونی حداقل توی دلم چندین برابر بیش از پیشه.

کاش اونوقت درک کنی و همراه باشی. نمیخوام بزرگ شی و بزرگ فکر کنی. میخوام تو همون عالم بچگی شادتر باشی، بیشتر بخندی، در کنارم باشی و مطمئن شی که دنیای جدیدمون رو فقط و فقط برای بهتر کردن دنیای تو ساختیم. کاش بتونیم زیباترینها رو برای هم بسازیم. همونطور که دوست داریم. همونطور که لیاقتشو داریم.