سال نو تصمیمهای نو

یه حساب سرانگشتی نشون میده که بدون احتساب 12 ساعت شب در طول یک هفته 84 ساعت داریم. بخاطر مسافت خونه ما تا محل کار و بخاطر گل پسرمون که باید هر روز بیاریمش و خونه یکی از مامانها بزاریم و دو شب در هفته هم خونشون بمونیم، بطور متوسط 32 ساعت از این زمان رو تو خونه خودمون هستیم. یعنی از حدود 7 شب که میرسیم خونمون تا 12 شب و روزهای جمعه. حالا شما حساب کنید حداقل 2 ساعت از روز هم به آشپزی بگذره میمونه 20 ساعت در هفته وقت آزاد برای مرتب کردن خونه و بازی کردن با کیان و خورده کاریهای روزانه. بابا بهمن هم که سه روز در هفته شیفته شبه و پیش ما نیست. تازه بی حوصلگی های ماهیانه خانمها بخاطر اوضاع جوی رو هم که بهش اضافه کنیم فک کنم حق دارم بعضی وقتها کم بیارم و غر بزنم و اخلاق نداشته باشم و به هیچ کاری نرسم و خونم همش نامرتب باشه و ذهنم درگیر باشه.

حالا نمیدونم این پست در مذمت کار خانمهاست، در مورد بی برنامگی خودمه، در مورد مشکلات خانمهاست یا کلا غرغرهای بی فایده گاه بگاهه که هیچ وقت هم کاری در موردش نمیکنم.

خدایا شاکرم بدتر از این هم هست همین هم غنیمته اما برای آرامش خودم و خانواده ام نیاز به تغییر دارم. سال نو رو میخوام با تصمیمهای مهم توی زندگیم شروع کنم...