دل نوشته هاي يه مامان عاشق

بازم ایده های مامان زینب عزیز روز جمعه ما رو پربار کرد:             از اونجا که مامان زینب زحمت توضیحات رو کشیدن من دیگه چیزی نمینویسم فقط دوتا مطلب اضافه کنم که برای قسمت پخت بیسکوییت اگه یکم وانیل اضافه کنیم خوش عطرتر میشه و اگه خمیرش به دستتون میچسبه هی به خمیر آرد اضافه نکنید که بیسکوییتها سفت میشه و فقط یکمی به دستتون آرد بزنین. این بیسکوییتها یه دو ساعتی از ما وقت گرفت بنابراین در انجام اینجور کارها با بچه هاتون حوصله بخرج بدین. برای اون کاردستی آب و هوا هم انقدر که من ذوق داشتم کیان نداشت و البته فهمیدم مفاهیمی که بنظر ما خیلی ساده میان شاید برای بچه ها اونقدرها هم ساده نباشه. مثل...

روزهای ما: من: مامانو چقد دوست داری؟  کیان: دو سال دیگه کیان: این ماژیکارو گذاشتم تو صندوق ماشینم برم مسافرت  من: کدوم شهر میخوای بری؟ کیان: شهر موشها به کیان میگم جلوی مامان شستت رو نخور سرشو کرده تو کارتن اسباب بازیشو د بخور وقتی دیگه همه خوابیدیم کیان خان یکدفعه یادش میفته بگه مامان من اتخافاً جیش دارم شلوارشو خیس کرده میگم دیگه برات شکلک خنده نمیکشم میگه اشکال نداره شکلک جیشی بکش کیان وقتی از کنار علامت اپل میگذره میگه مامان این سیبو کی گاز زده؟ بابا بهمن رفته رو چهارپایه هواکش دستشویی رو درست کنه کیان میگه بابا خدا نکنه نیفتی سیفون ببرتت و چندوقت پیش ازم پرسید مامان صورت منو از کجا خریدی؟ و بدنبالش...

این پست صرفاً برای کسانی نوشته شده که در حال گذر از این مرحله هستن. پس لطفا کسانی که تجربه ای نداشتن یا در معرض سقط نیستند و یا دوران شیرین بارداری رو طی میکنند به هیچ عنوان ادامه مطلب رو نخونن. تنها و تنها مینویسم که یادم باشه چه روزهایی بودند و خدا رو شاکر باشم. و اگر کسی درگیر تجربه ای مشابه من شد سرگردان مابین مطالب درست و غلط وبسایتهای مختلف قرار نگیره. ضمن اینکه باید بگم قطعا هیچکس تجربه ای کاملا مشابه با دیگری نخواهد داشت اما شاید بخشی از شرایط یکسان باشه. تجربه حاملگی خارج رحمی در آبان ماه سال 89 خیلی بیشتر از اونکه ناراحتم کنه منو شکه کرد. تجربه اولین بارداری بود و به فاصله یک روز از پدیدار شدن خط دوم روی بی بی چک خانگی خونریزی...

یکماه پر از دلهره و دعا و نذر و نیاز گذشت. اول و آخر همه دعاهایم این بود که خدایا خیر ما رو در سلامتی و آرامش خودمون و اطرافیانمون قرار بده و قطعاً همین بوده و هست. ما هنوز سه تایی هستیم و خدا را شاکریم بخاطرش. بخاطر لحظه لحظه اش. بخاطر هر نفسی که میکشیم با سلامتی و لبخندی بر لب. هر چند که گاهی با بغضی فرو خورده همراه است، هرچند که گاهی ناشکر میشوم و هر چند که گاهی درک نمیکنم مصلحت و حکمت و خیرش را. خدایا همه منتظران عاشقت را صبری عطا کن و آن اندازه ما را امتحان کن  که خود  م یدانی

نازنین دو ساله و نیمه من، این روزها دیدن لبخند شیرین و مهربانت، نگاه عمیقت،‌ دستان گرمت، شور و شوق بی حد کودکیت، آنچنان ما را مست و مبهوت خود کرده که گاهی آرزو میکنم هر لحظه اش در تار و پود وجودم نقش بندد و مرا جزئی از خودت کند. انگار که من توام. انگار که این منم کودکی شاد و بی دغدغه. عزیز مادر هر بار که لطافت روح و جسمت را با عمق جان درک میکنم خدا را هزاران بار نه، بینهایت بار شکر میگویم که چگونه مرا لایق داشتن چنین فرشته ای دانست و عشق بینهایت را نصیب من کرد. در تعریف سی ماهگی باید گفت که ما سرشاریم از عشق و همین ما را بس.                  &n...

کیان دو سال و پنج ماه و هفت روز . خدایا شکرت بخاطر خیلی چیزها. یکیش بخاطر نفس سی ماهه من و یکیش ..... خدایا فک کنم خودت هم نمیدونی که چقدر خوشحالم. التماس دعا

یه جمعه دیگه بدون حضور بابا بهمن و من مجبور شدم از روش معجزه آسای کاردستی به پیشنهاد مامان زینب عزیز برای سرگرم کردن کیان استفاده کنم. هدف ساخت ماشین و پروانه بود. تکه های مورد نظر رو بریدم و به کیان گفتم چیکار میخوایم بکنیم. تمام کار به عهده خودش بود. همون طور که میبینید داره ماشین بیبو ( ماشین پلیس) درست میکنه. وقتی چراغ آبی بالای ماشین پلیس رو بهش دادم اصرار داشت که این چراغ جلوشه و من انصافا به چراغ جلو فکر نکرده بودم. و البته اصلا به داشتن پنجره و در برای ماشین اعتقاد نداشت اون تکه ها رو هم به اصرار من چسبوند . برای ساختن پروانه من فقط بدنش رو چسبوندم و به کیان گفتم بقیشو بچسبونه . به تشخیص خودش سرش اون وسط قرار گرفته و ت...

زاینده رود زیبا بار دیگر روح مردم اصفهان را تازه کرد. از شنیدن صدای خروشان آب و تلالو نور خورشید بر موجهای آرام و استوار رودخانه دوست داشتنیم آنقدر به وجد آمده ام که میخواهم ساعتها به این زیبایی خیره شوم و خدارا شکر کنم که هنوز زاینده رودمان زنده است و بیدار. کم کم داشتم به این فکر میکردم نکند روزی برسد که مجبور باشم برای پسرم توضیح دهم در سالهایی دور اینجا رودخانه ای بود و مردمان نصف جهان دلشان به وسعت این آب جاری بزرگ بود. اما هنوز هست و میماند تا ابد انشالله.   ...

پسر نازنینم این روزها دنیای جای قشنگی نیست. همه چیز عجیب درهم ریخته. حتی امن ترین کشورهای دنیا دستخوش نا امنی و خشونت شدن. نمیخوام ناراحت بشی و دلت بگیره ولی باید بدونی آدمهای بد هم هستند. هستند کسانی که دلت رو میشکنن خوردت میکنن همه چیزت رو نابود میکنن و تازگیها حتی چهره آدمها رو هم دارن ازشون میگیرن. زنان سرزمینت این روزها آب خوش از گلوشون پایین نمیره. هر روز و هر لحظه دلشون میلرزه. جرات ندارن با آرامش حتی قدمی بزنن. این روزها مادران، همسران، دختران و خواهران شهر محل زندگیت دردی در دل دارن. درد زن بودن دردی که مدتهاست دستمایه بازیهای کثیف روزگار شده. حتی مردان سرزمینت هم ایمن نیستند. برای این درد باید خون گریست. پسرم خودت رو آماده کن بر...

من یه مامانم. این فقط یه اسمه. هر کسی میتونه یا حداقل امکانش هست که این اسم رو داشته باشه. اینکه چجور مامانی برای بچه ات هستی بین مامانها فرق میزاره. براش وقت میزاری،‌ خوشحالش میکنی، نیازهاشو میشناسی، از خودت میزنی برای هر لحظه بودن باهاش یا برنامه داری و هر چیزی جای خودشه، یه هدف داری و طبق اون بچه تو تربیت میکنی یا میزاری ببینی دنیا چی برات پیش میاره. به حرف این و اونی یا نمیزاری امر و نهی ها و نسخه پیچی های بقیه رو تربیتت تاثیر بزاره، صبوری، شادی و خلاصه هزار و یک انتظاری که از یه مادر هست رو براورده میکنی یا نه. واقعا مهمه چجور مامانی هستی؟ چند وقتی هست کم حوصله شدم. زود عصبانی میشم و سر کیان داد میزنم. تازه بعضی وقتها اونجا که دی...